MALAZGİRT SAVAŞINDA VE ANADOLU'NUN FETHİNDE DANİŞMENDLİ KARACAKURT TÜRKMENLERİNİN ROLÜ:
Karacakurt Türkmenlerinin büyük Atası Anadolunun fatihi Seyyid Battal Gazi'nin torunu (Danişmend İbn-i Ali Taylu et Türkmanî) Danişmend Ahmed Gazi Selçuklu Sultanı Başbuğ Alparslan'ın Danışmanı olup, Malazgirt savaşına Danişmendli Türkmenlerinin boy beyi olarak boyu ile birlikte katılmıştır.Reşidüddin'in Cami'ut-tevarih adlı eserinde; Danişmend Gazinin Malazgirt Savaşına da katılarak zaferin kazanılmasında tavsiyeleriyle manevi bakımdan önemli rol oynadığı kaydedilmiştir. Kaynağa göre; Sultan Alp Arslan'ın barış teklifinin Bizans İmparatoru Romanos Diogenes tarafından reddedilmesi üzerine Artuk, Saltuk, Mengücük, Danişmend, Çavlı ve Çavuldur adlı emirleriyle yüksek bir yerden Bizans Ordugahını gözetledikten sonra savaşla ilgili olarak onların görüşlerini sormuş, bunun üzerine Danişmend: "Bu gün çarşambadır, saadetle geri dönelim.Bu gün ve yarın silahlarımızı hazırlamakla geçirelim. Elbiselerimizi temizleyip zemzemle yıkanmış kefenlerimizi hazırlayalım.Cuma günü hatiplerin minberlerde " Ya Rabbi,İslam ordularını mansur ve muzaffer eyle" diye dua ettikleri zaman samimiyetle tekbir getirip kafirlerin üzerine saldıralım; eğer şehitlik saadetine erişirsek bu ne güzel mükafat ve eğer galip ve muzaffer olursak bu ne büyük başarıdır."Dediğini ve bu veciz sözlerden sonra Sultan Alparslan ve Beğlerin Danişmend Gazinin görüşünü beğenerek geri döndükleri, savaş hazırlığı yapıldıktan sonra kararlaştırılan zaman geldiğinde tekbir getirerek düşmanın üzerine saldırarak galip geldikleri ifade edilmektedir.(Reşidüddin'in Cami'ut-tevarih sayfa:33/34)
Urmanus (Romen Diyojen) denilen Rum krallarından biri, Ermeni, Gürcü, Frenk ve Rumlardan oluşan bir topluluğu bir araya getirdi. İstanbul’da büyük kilise Ayasofya’da kendi batıl zanları üzere dua etti ve 456 yılında yola çıktı.
Bu lanetli, Nasârâ’nın kâfirlerinden 400 bin kişi ve cephane yüklü 2400 arabayla Malazgirt’e geldi ve İslam ülkelerine ayakbastı. Sultan Alparslan Tebriz’de Muşta denilen bir yerdeydi ve askeri de dağınık durumdaydı. Yanında yalnızca on dört bin kişiden oluşan bir ordu bulunuyordu. Alparslan, Urmanus’un Malazgirt’e geldiğini duyunca, veziri Nizâmü’l-mülk ve oğlu Melikşah’ı ve çoluk çocuğunu Hemedan’a gönderdi. Kendisi az bir toplulukla Van’a yöneldi. Bitlis ve Ahlât arasındaki Urfa’ya gelince, askeriyle istişare etti ve şöyle dedi:
“Kâfirler çoktur, bizim onlara ansızın saldırmamız gerekir”. Bunun üzerine, ardında namaz kıldığı imam ona işaret ederek: “Yarın Cuma günüdür; Cuma vaktinde bütün İslam beldelerinde sana dua olunsun. Sen de bu vakitte savaş dedi”.
Alparslan bu tavsiyeye uydu, on dört bin kişiden oluşan bir orduyla harekete geçti ve Malazgirt’te kâfir askerlerine Cuma vaktinde ulaştı ve onlar üzerine hücum etti. Düşman askerlerini vurdular ve kılıçtan geçirdiler. Daha sonra Müslümanların bulunduğu tarafa rüzgâr esti ve üzerilerine kumlar saçtı. Bu nedenle onlar neredeyse yenileceklerdi. Bunun üzerine Sultan atından indi, namaz kıldı ve Allah Teala’ya tazarruda bulundu ve bu konudaki içtenliğini ortaya koydu. Allah rüzgârın yönünü değiştirdi, savaş düşmanın aleyhine döndü, sonra onlar kâfirlere karşı galip geldiler, onları öldürdüler ve esir ettiler, yanlarında bulunan şeyleri de aldılar. Kralları Urmanus da esir alınanlar arasındaydı. Sonra onu serbest bıraktılar ve onunla cizye verme ve büyük kaleleri Müslümanlara teslim etme karşılığında sulh yaptılar.
Sonra Sultan Danişmend Gazi, yanında Türklerden büyük bir toplulukla burada yerleşti. Kendisinden sonra oğlu Melik Gazi ve ondan sonra da oğlu Yağıbasan Gazi, Niksar, Tokat, Amasya beldeleri ve civarlarında yerleşti. Selçuklu sultanlarının babası Dav Gazi Rum’da Konya, Adana, Tarsus ve Kütahya’da oturdu, hatta tedrici olarak bu beldeleri fethettiler ve fetihleri İznik, Bursa ve onu takip eden yerlere kadar ulaştı. (Vânî Mehmed Efendi, Arâisü’l-Kur’ân syf:545-546)
Urmanus (Romen Diyojen) denilen Rum krallarından biri, Ermeni, Gürcü, Frenk ve Rumlardan oluşan bir topluluğu bir araya getirdi. İstanbul’da büyük kilise Ayasofya’da kendi batıl zanları üzere dua etti ve 456 yılında yola çıktı.
Bu lanetli, Nasârâ’nın kâfirlerinden 400 bin kişi ve cephane yüklü 2400 arabayla Malazgirt’e geldi ve İslam ülkelerine ayakbastı. Sultan Alparslan Tebriz’de Muşta denilen bir yerdeydi ve askeri de dağınık durumdaydı. Yanında yalnızca on dört bin kişiden oluşan bir ordu bulunuyordu. Alparslan, Urmanus’un Malazgirt’e geldiğini duyunca, veziri Nizâmü’l-mülk ve oğlu Melikşah’ı ve çoluk çocuğunu Hemedan’a gönderdi. Kendisi az bir toplulukla Van’a yöneldi. Bitlis ve Ahlât arasındaki Urfa’ya gelince, askeriyle istişare etti ve şöyle dedi:
“Kâfirler çoktur, bizim onlara ansızın saldırmamız gerekir”. Bunun üzerine, ardında namaz kıldığı imam ona işaret ederek: “Yarın Cuma günüdür; Cuma vaktinde bütün İslam beldelerinde sana dua olunsun. Sen de bu vakitte savaş dedi”.
Alparslan bu tavsiyeye uydu, on dört bin kişiden oluşan bir orduyla harekete geçti ve Malazgirt’te kâfir askerlerine Cuma vaktinde ulaştı ve onlar üzerine hücum etti. Düşman askerlerini vurdular ve kılıçtan geçirdiler. Daha sonra Müslümanların bulunduğu tarafa rüzgâr esti ve üzerilerine kumlar saçtı. Bu nedenle onlar neredeyse yenileceklerdi. Bunun üzerine Sultan atından indi, namaz kıldı ve Allah Teala’ya tazarruda bulundu ve bu konudaki içtenliğini ortaya koydu. Allah rüzgârın yönünü değiştirdi, savaş düşmanın aleyhine döndü, sonra onlar kâfirlere karşı galip geldiler, onları öldürdüler ve esir ettiler, yanlarında bulunan şeyleri de aldılar. Kralları Urmanus da esir alınanlar arasındaydı. Sonra onu serbest bıraktılar ve onunla cizye verme ve büyük kaleleri Müslümanlara teslim etme karşılığında sulh yaptılar.
Sonra Sultan Danişmend Gazi, yanında Türklerden büyük bir toplulukla burada yerleşti. Kendisinden sonra oğlu Melik Gazi ve ondan sonra da oğlu Yağıbasan Gazi, Niksar, Tokat, Amasya beldeleri ve civarlarında yerleşti. Selçuklu sultanlarının babası Dav Gazi Rum’da Konya, Adana, Tarsus ve Kütahya’da oturdu, hatta tedrici olarak bu beldeleri fethettiler ve fetihleri İznik, Bursa ve onu takip eden yerlere kadar ulaştı. (Vânî Mehmed Efendi, Arâisü’l-Kur’ân syf:545-546)
Danişmend Ahmed Gazi'nin Malazgirt zaferinden sonra 20.000 den fazla askeriyle Sivas'ı fethettiği burada Danişmendli hanedanını (Selçukluya bağlı boy beyliği) kurarak daha sonra Sivas'ı üs olarak kullanarak Çavuldur, Tursan(Turasan), Karadoğan, Osmancık, İltegin ve Karategin adlı emirleriyle Amasya, Tokat, Niksar, Kayseri, Zamantı, Kırşehir, Nevşehir, Yozgat, Elbistan, Develi ve Çorum'u zaptederek Danişmendli topraklarına katmıştır. (Cami'üd-düvel sayfa:131, Zahiruddin Nişaburi,Selçukname sayfa:25,Reşidüddin'in Cami'ut-tevarih sayfa:38)
Yorumlar
Yorum Gönder